Er is een spiegel in mijn ziel
Niet zomaar een spiegel
Hij waakt over mij
en brak nooit toen ik viel
Hij vertelt
Hij beschermt me
Ik luister naar mijn spiegel held
Hij is mijn ziel, hij zorgt voor me
De glans van ochtendlicht, dwalend over mijn gezicht
Heerlijk in slaap gevallen
Mijn spiegel, zelfs in de nacht geeft hij licht
En tot mijn dood, mag hij nooit vallen
Hij zo stil en gewillig
en maakt mij gelukkig en blij
Hij is het die mij lief heeft en koestert
Ik kan niet zonder hem, hij niet zonder mij
Mag ik je vragen
over de spiegel
De spiegel van de ziel
die geweten heet
Die je mededogen geeft
je laat voelen
Die je barmhartig laat zijn
je laat geven
Eigenlijk al je egoïsme weg neemt
Wat moet ik zonder mijn spiegel?
Was ik dan nu, wat ik nu ben?
Gewoon een mens, die kan, en wil geven
Kijk eens in de spiegel van je ziel
Is hij dof
Poets hem
Laat hem blinken
Hij zal jou en anderen, geluk schenken
Als je naar hem luistert
Heb hem lief verzorg hem, koester hem
Hij geeft je, zowel het avondrood als ook het ochtendlicht
Hij maakt je zo intens gelukkig en vrij
Van mijn hand Robert Johannes Taal 17-01-09