De lente komt,
met al zijn pracht…
Hij is het die de depressie,
uitlacht…
De zomer verslind,
hem helemaal…
Dan verschijnt een glimlach op mijn gelaat,
gelukkig weer tot liefde in staat…
De zomer met zijn,
brandende zon…
De winters hun streng en koud,
zonder pardon…
Zo koud is soms mijn leven,
zo koud als het uit mijn moeders baarmoeder begon…
Van mijn hand robert Johannes taal 08-06-2008