Zo zacht,
ondoordacht
Niet te bevatten…
Was hij of zij het,
Die al zo lang,
naar verlangde
Naar liefde
jouw mond, ogen
Schitterde in de zon,
Je mooie gezicht,
de fijne uitstraling is,
waar alles mee begon!
Nooit gedacht,
niet verwacht!
We lachten samen,
ik gaf jou aandacht,
en jij mij!
Liefde kan,
als een kaars doven
Echter nooit wanneer hij,
komt van boven
Als je steeds weer,
haar gezicht ziet
haar ogen
Het moment,
van vertrek
Zo intens samen,
warm en fijn,
wij samen,
Na dat je weg was,
bleef ik aan je denken
Ik hoop dat wij elkaar,
veel liefde gaan schenken
Echte liefde,
laat zich
Nooit dwingen,
ze is er wel of niet!
Ik denk,
dat ik jou,
Zal liefhebben,
als de zon die middag
Die wel scheen,
achter de wolken,
Die je niet zag,
maar je toch nog,
verwarmd en omarmd
Van mijn hand Robert Johannes Taal 27-10-2015