De wereld van vandaag,
geeft mij niets,
de mens,
de stad
Zo koud en kil
Gelukkig heb ik,
mijn herinneringen
Al die weilanden,
in mijn jeugd
Liep door het helmgras,
keek naar de slootjes
Waar de eendjes zwommen,
door het kroost,
Die kleintjes
die herinnering,
raak ik nooit kwijt
Daar nu huizen…
De industrie heeft,
die jeugdherinneringen
weggenomen
Toch is er nog natuur,
zo mooi om van,
te dromen
Kijk maar!
Van mijn hand Robert Johannes Taal 23-11-2014