Ondoordringbare mysteries melden zich bij mij,
ben eigenlijk een schaduw, waar het licht moet zijn…
Stil verdwijnt de zomeravond met zwaluwen hoog in de lucht,
dan wordt morgen mooi weer, zei mijn moeder dan altijd…
Stil verglijd de zomeravond weg,
als de tijd door je vingers glijd…
De violette gloed over de hemel en heide
die je aanschouwde…
Hij die daar,
juist zijn ziel liet zien,
tegen de okergele, rode luchten…
Hij heeft respect voor het bestaan,
en de liefde bovendien…
De mens de kanker van de aarde…
Hij veroorzaakt het, krijgt het en zaait het uit,
over de natuur…
Aanschouwende een boom,
in het ochtendlicht,
zag ik zijn gezicht,
en zijn ziel…
Van mijn hand Robert Johannes Taal