Toen ik, de hemel poort al zag…
Ik wilde niet meer…
Het was een zondag,
waakte mijn engel weer…
Zij voelde mijn pijn,
nam het weg…
Ze luidde de alarmklok,
mijn engel…
Jong maar met een, oude ziel…
Ze wist, ik moest nog door…
Dus waakte ze over mij,
riep me aan,
met haar hele engelenkoor…
De klanken gaven licht,
zo helder en puur…
Tussen mij en mijn engel,
is nog steeds dat vuur…
Ze zal me nooit verlaten…
Mij weer redden, als toen
Ze zal me nooit haten,
omdat engelen dat niet doen…
Iedereen heeft een engel,
die van mij is heel speciaal…
Betoverend mooi,
heeft dat gouden engelen haar…
Ze is wijs en machtig,
ze staat aan de top…
Maar niet eenzaam…
Om bij haar te zijn,
is al aangenaam…
Ze is alles,
wat de mensheid nodig heeft…
Liefde….
Bedankt lieve engel,
dat ik er nog mag zijn…
Van mijn hand Robert Johannes Taal