Soms Pap

Denk ik net als jij?
Weten wij nu echt?
Al ontbrak soms,
onze saamhorigheid…
Soms ook de zin,
van de dingen…
Die we doen,
en deden…
De heilige graal,
de verlossing…
Van dit aardse bestaan,
hebben we allebei,
ondergaan…
Jij zag,
dat licht aan het eind,
van de tunnel,
toen je hart stopte!
Jij hoorde de bellen in de verte,
vertelde je!
Weet je nog?
Soms pap!
Denk ik wel is,
bij mezelf…
Kon ik maar even,
jou zijn en mezelf,
voelen zoals jij…
En de pijn weg nemen,
die ik je heb aangedaan…
Maar ik kan de tijd niet,
terug draaien pa…
De tand destijds,
vreet nu aan je pap,
je zicht, je benen…
Dan denk jij,
dokters,ziekenhuizen,
laat me gewoon,
met rust!
Ik voel als jou pap,
want ik kom,
toch voort uit jou…
Ik ben zo trots,
dat wij elkaar,
toch nooit zijn verloren…
with love pappa!
Van mijn hand Robert Johannes Taal 21-08-2015